Miecze świetlne

Szermierka przy użyciu miecza świetlnego i jej zagadnienia dotyczą wszystkich Jedi oraz Sith, lub innych posługujących się w grze tą trudną do opanowania bronią, jaką bez wątpienia jest miecz świetlny. Każdy z szermierzy z reguły specjalizuje się w wybranej formie walki miecza świetlnego, pielęgnując swoją technikę i wznosząc się w umiejętnościach na wyżyny fechtunku. W tym dziale opisane są wszystkie techniki walki, a także objaśniony zostaje system nabierania doświadczenia w szermierce.

System doświadczenia

Każdy z użytkowników mocy ma szansę na opanowanie poniższych form walki. Nie są one jednak dostępne dla postaci niewrażliwych i niewytrenowanych w posługiwaniu się mocą. Szkolenie postępuje wraz z kolejnymi treningami form fechtunku podczas fabuły. Na tempo nauki form ma także wpływ liczba punktów Walki z bliska oraz specjalizacja klasy postaci gracza. Poznanie każdej nowej formy wymaga spotkania z trenerem.

W praktyce opanowanie form walki miecza świetlnego odbywa się poprzez zwiększanie bonusa formy aż do maksymalnego jej poziomu (np. maksymalnym do zobycia bonusem od maksymalnie wytrenowanej formy Shii-Cho będzie wpisany do karty postaci bonus formy: +33% do Walki z bliska w czasie walki z wieloma przeciwnikami naraz).

System pojedynkowania

Podczas pojedynków na miecze świetlne wykorzystywana jest bardziej skomplikowana mechanika niż w przypadku innych walk, jest to najbardziej zniuansowana forma walki w grze. Obowiązuje mechanika opisana w dziale Umiejętności, czasem jest jednak wzbogacana o dodatkowe współczynniki i rozwiązania. W sytuacji w której różnica w poziomie ataku i obrony jest niewielka i dwie postacie dysponują zbliżonym poziomem statystyk i umiejętności kluczowe stają się style walki mieczem świetlnym, przy czym decydujący jest zawsze w pierwszej kolejności 1) poziom opanowania danego stylu i 2) rodzaj stylu.

Nawet dysponując stylem Shii-Cho i walcząc przeciw użytkownikowi Makashi, czy Juyo możemy wygrać jeśli nasze ogólne statystyki obrony i ataku są zdecydowanie lepsze. Również konkretne opisy tego, co robimy w trakcie walki często mogą decydować o tym, jak potoczy się walka. Atakowanie przy pomocy Soresu, czy np. posługiwanie się potężnymi ciosami przy pomocy Niman mogą być traktowane jako nieskuteczne i skutkować przyznawaniem przez GMa punktów ujemnych do sumy punktów ataku i obrony. W sytuacjach najbardziej stykowych GM posiłkuje się też rzutami, dodając ich wynik do sumy łącznego ataku.

Forma a typy miecza świetlnego

Forma, którą się posługujemy musi być dopasowana do rodzaju broni, którą wykorzystujemy podczas rozgrywki, inaczej w czasie walki gracz może zrobić więcej krzywdy samemu sobie niż przeciwnikowi. Jedi i Sithowie wykorzystują w walce pojedynczy miecz świetlny, dwa miecze świetlne lub podwójny miecz świetlny. W przypadku pojedynczego miecza świetlnego, który jest najbardziej uniwersalny, odpowiednie są dla niego wszystkie formy za wyjątkiem Jar’Kai.

W przypadku dwóch mieczy świetlnych możemy posługiwać się: a) samym Ataru, b) formą Jar’Kai (co wymaga wcześniejszego opanowania Niman w 50%) z dodatkiem domieszek innych form (bonus punktowy liczony jest od najlepiej opanowanej) lub c) Juyo.

Jeśli chodzi o podwójny miecz świetlny to tutaj w grę wchodzi albo a) forma Niman, albo b) forma Juyo, która jednak pozostaje domeną wyłącznie użytkowników ciemnej strony mocy lub c) Soresu (użycie Soresu dla podwójnego miecza świetlnego wymaga jednak przynajmniej 50% formy Niman). Istnieją też inne rodzaje mieczy świetlnych, które jednak podporządkowują się tym samym zasadom, co pojedynczy miecz świetlny. Wyjątkiem jest pozostający dużą rzadkością Bicz świetlny, którego wykorzystanie wymaga wcześniejszego opanowania Bicza Energetycznego (patrz: walka z bliska) oraz dodatkowego inwestowania w formę Niman.

Tradycyjne 7 form walki

Tradycyjne 7 form walki wzbogacone o formę Jar’Kai stanowi klasyczny zbiór technik szermierczych miecza świetlnego i rdzeń fechtunku dla tej broni. Formy Shii-Cho, Makashi, Soresu, Ataru, Djem So/Shien, Niman, Juyo i Jar’Kai są wszystkimi formami miecza świetlnego, w które użytkownicy broni świetlnej mogą inwestować swoje punkty walki z bliska.

Forma I : Shii – Cho | Droga Sarlacca / Determinacji

Najstarsza ze wszystkich technik walki miecza świetlnego. Jest to forma, której młodzi adepci uczą się na samym początku swojego szkolenia w szermierce, choć niewielu z nich dochodzi później do poziomu mistrzowskiego. Wywodzi się wprost z technik walki pochodzących z czasów, kiedy bronią była jeszcze tradycyjna, stalowa broń biała. Forma ta jest jednak nadal używana przez wielu Jedi, największą przewagę dając w bezpośrednim starciu z wieloma przeciwnikami naraz i w otoczeniu.

Forma ta opiera się głównie na prostych, opartych na kondycji użytkownika cięciach wymierzanych w jedną z sześciu głównych stref ciała przeciwnika, przez przeciwników uznawana jest przeważnie za bardzo prostą i dziką oraz wybitnie fizyczną. Użytkownik tej formy w walce dąży zazwyczaj do jak najszybszego rozbrojenia przeciwnika i błyskawicznego zneutralizowania jego atutów poprzez zadawanie serii szybkich i precyzyjnych ciosów. Wielką zaletą tej formy jest jej intuicyjność i wszechstronność, a także niesamowita wręcz skuteczność w walce z najbliższej odległości. Kluczem jest zaskoczenie i pozbawienie wroga jego broni. Shii-Cho zmusza też użytkownika by sięgnął wgłąb mocy i w pewnym stopniu posługiwał się swoimi emocjami i nauczył im ufać. Z uwagi na to trening tej formy odbywa się często z zasłoniętymi oczami, a Jedi korzystający z tej formy nie mają też problemu, kiedy tracą wzrok, lub bazują na samej intuicji i wyczuwaniu pola mocy wokół siebie. Nie jest to jednak technika przystosowana zbyt dobrze do pojedynków na miecze świetlne, gdyż kiedy powstawała Jedi nie spotykali się jeszcze w walce z innymi władającymi bronią świetlną. Stąd posługujący się Shii-Cho szermierze zazwyczaj poznają też dodatkową formę, którą wykorzystują, kiedy przychodzi im walczyć z innymi właścicielami mieczy świetlnych.

Jednym z największych mistrzów tej formy był znany Mistrz Jedi Kit Fisto ery Wojen Klonów, z dużymi sukcesami praktykował ją także Lucien Draay, a w bardzo ograniczonym stopniu zna ją większość spośród Jedi, którzy treningiem tej formy rozpoczynają naukę posługiwania się mieczem świetlnym we wczesnym dzieciństwie. Shii-Cho wraz z Niman uznawany jest przez Zakon za formę podstawową i najłatwiejszą do nauki, lecz stosunkowo trudną do mistrzowskiego opanowania.

• Maksymalny bonus: +33% do Walki z bliska w czasie walki z wieloma przeciwnikami naraz

Charakterystyka stylu:

• Łatwy i stosunkowo szybki do nauki, dość mocno uniwersalny
• Najlepszy do walki z wieloma przeciwnikami naraz
• Bardzo intuicyjna forma, która nie wymaga szczególnego użycia wzroku
• Może opierać się zarówno na jasnej, jak i ciemnej stronie mocy
• Raczej nieodpowiedni do pojedynków na miecze świetlne
• Bardzo narażony w konfrontacji z użytkownikami: Makashi, Djem So/Shien, Juyo

Tradycyjne ruchy:

• Disarming Slash – cięcie niszczące broń przeciwnika na pół
• Sarlacc Sweep – cięcie dookoła siebie w celu zaatakowania dużej liczby przeciwników naraz
• Cho Mai, Cho Sun, Sun Djem – oraz inne ataki wymierzone w broń przeciwnika

Forma II : Makashi | Droga Ysalamira / Perswazji

To rzadko spotykana i bardzo elegancka forma walki przeznaczona do bezpośrednich starć i przede wszystkim walki jeden na jednego. Makashi stosuje powolne, lecz najlepiej przemyślane sekwencje, które to stanowią o jej sile. Forma ta powstała w czasie Stuletniej Ciemności, kiedy to Jedi zmuszeni po raz pierwszy walczyć z innymi użytkownikami mieczy świetlnych znacząco zmienili i rozwinęli formę Shii-Cho nadając jej unikatowy charakter i tworząc zupełnie nową formę o wybitnej elegancji, precyzji i przeznaczoną do pojedynków.

Cięcia zadawane są tu głównie mieczem trzymanym jedną ręką, chwyt ten pozwala na zachowanie doskonałej kontroli przy pojedynkach jeden na jednego, podczas których oszczędne bloki i celne, wytrącające przeciwnika z równowagi cięcia Makashi stają się kluczem do zwycięstwa. Głównym celem Makashi jest szybkie wytrącenie z równowagi i złamanie obrony przeciwnika, kluczem jest tu precyzja i technika, dlatego też trenowanie Makashi wymaga najwięcej czasu i jest przede wszystkim przeznaczone dla pasjonatów szermierki, którzy lubują się w opanowywaniu różnorodnych strategii przeznaczonych do walki z różnymi przeciwnikami. Użytkownik Makashi podczas walki raczej nie rusza się też ze swojego miejsca, a jego ruchy są pełne gracji i bardzo dobrze zaplanowane, niczym w grze strategicznej. To wszystko powoduje, że Makashi jest idealne do walki z przeciwnikami posługującymi się Shii-Cho, Soresu, czy Niman, którzy nie są przystosowani do walki z formą, która skupia się na walce jeden na jednego. Słabością tej formy podczas pojedynku bywa jednak blokowanie najsilniejszych ciosów, szczególnie ze strony formy Djem So/Shien – bierze się to stąd, że skupiona na elegancji forma Makashi nie dysponuje w swym arsenale atakami siłowymi, a jednoręczny chwyt czasami uniemożliwia skuteczną defensywę przeciwko najsilniejszym atakom.

Jej nauka jest dość trudna, a z racji niewielkiej przydatności w razie konieczności odbijania pocisków laserowych mało który ze współczesnych Jedi lub Sithów używa obecnie tej formy, która lata swej największej popularności ma już raczej za sobą. Makashi jest też formą słabo nadającą się do walki z więcej niż jednym przeciwnikiem jednocześnie – uznaje się jednak, że mistrz Makashi jest w stanie walczyć naraz nawet z czterema szermierzami naraz. Jest to jednocześnie forma o najbardziej eleganckich ruchach, uznawana za najbardziej wytworny spośród wszystkich stylów, prawdziwą klasykę dla smakoszy szermierki. Jednym z bardziej znanych użytkowników tej formy i jednym z najlepszych szermierzy swojej epoki był Hrabia Dooku, formą tą posługiwała się także Kreia aka Darth Traya.

• Maksymalny bonus: +33% do Walki z bliska w czasie walki z szermierzami

Charakterystyka stylu:

• Wymaga dużo treningu i jest czasochłonny w czasie nauki
• Forma idealna i stworzona do pojedynków jeden na jednego
• Może opierać się zarówno na jasnej, jak i ciemnej stronie mocy
• Raczej nieodpowiedni do walki z wieloma przeciwnikami naraz i strzelcami
• Bardzo narażony w konfrontacji z użytkownikami: Djem So/Shien, Juyo

Tradycyjne ruchy:

• Contentious Opportunity – taktyka polegająca na odnajdywaniu słabych punktów obrony przeciwnika i ich atakowaniu
• Makashi Riposte – ruch mieczem, który spycha w bok ostrze przeciwnika i wyprowadza kontrę na odsłoniętą gardę
• Cho Mai, Shiak, Shiim, Sun Djem – oraz inne ataki wymierzone w ciało celem głębokiego zranienia

Forma III: Soresu | Droga Mynocka / Sprężystości

Soresu to forma defensywna i prawdziwy król obrony wśród wszystkich sposobów posługiwania się mieczem świetlnym. Soresu narodziło się w okresie Wielkiej Wojny Nadprzestrzennej, kiedy to rosnąca popularność blasterów sprawiła, że Jedi coraz częściej mierzyli się z przeciwnikami wyposażonymi w tę broń. W tej sytuacji Makashi było często bezużyteczne i stąd narodziła się nowa forma, której głównym celem było bronienie się przed pociskami laserowymi. Z czasem jednak Soresu uległo rozwinięciu i stało się pełną formą, której rdzeń filozofii to obrona i dążenie do pokoju. Mistrzowie Jedi, którzy są zwolennikami tej techniki uważają wręcz, że jest to kulminacja filozofii Zakonu Jedi, ponieważ czyste Soresu pozbawione jest manewrów ofensywnych i jako takie nie dąży do zadawania bólu, ran, czy cierpienia.

Soresu polega przede wszystkim na defensywie i ciągłym utrzymywaniu swojej pozycji oraz kontrolowaniu przebiegu walki. Może być używane zarówno w miejscu lub w natarciu, pozwala użytkownikowi zasłaniać całe ciało od pocisków wroga oszczędnymi blokami miecza świetlnego i zasadniczo kosztuje użytkownika bardzo niewiele siły fizycznej, przez co mistrz Soresu może często ze spokojem wyczekać i przeczekać ataki szermierzy posługujących się innymi, bardziej wyczerpującymi formami. Jest to także forma niewymagająca wielkiej siły fizycznej i możliwa do opanowania przez prawie każdego. Soresu wymaga jednocześnie wielkiego skupienia, spokoju ducha i chłodnego opanowania, wszelkie emocje są zawsze wrogiem tej formy. Soresu jest zdecydowanie najlepszą defensywną formą ze wszystkich i jej użytkownicy potrafią bardzo długo bronić się przed atakami. Podstawową słabością Soresu pozostaje jednak brak ofensywnych ruchów, co w praktyce oznacza mniej więcej tyle, że użytkownicy tej formy nie są często w stanie zadać jakiegokolwiek skutecznego ciosu w trakcie pojedynków na miecze świetlne i po czasie, gdy górę zaczyna brać zmęczenie, w końcu nawet ich superszczelna obrona zostaje przełamana. Do takich sytuacji dochodzi jednak rzadko – zdecydowanie częściej doskonała defensywa Soresu pozwala szermierzowi przetrwać, uciec, a nawet wygrać przy pomocy podstępu z obiektywnie lepszym przeciwnikiem. Stąd też praktykujący Soresu bardzo często starają się wykorzystywać ukształtowanie terenu na swoją korzyść i studiują Sokan.

Jest to forma bardzo popularna wśród Jedi, często wielu z nich posługuje się wyłącznie Soresu, czynią tak zwłaszcza ci, którzy szanują wszelkie formy życia. Najsłynniejszym użytkownikiem Soresu w historii był prawdopodobnie Mistrz Jedi Obi-Wan Kenobi, który jako bardzo doświadczony szermierz był nawet w stanie z powodzeniem używać tej formy przeciwko oponentom walczącym przy użyciu Djem So/Shien, podobnie słynną użytkowniczką Soresu była Luminara Unduli. Mistrzynią tej formy była też Darth Zannah, używał jej także Darth Bane. Ogólnie większość Sithów uważa jednak Soresu za niegodne użytkownika ciemnej strony z uwagi na defensywny charakter stylu oraz tłumienie przez niego emocji. Sithowie rzadko korzystają więc z Soresu, ucząc się co najwyżej pewnych defensywnych manewrów tej formy.

• Maksymalny bonus: +33% do Walki z bliska w czasie obrony

Charakterystyka stylu:

• Wymaga niewiele treningu, lecz chłodnej głowy i opanowania
• Forma stworzona do defensywy i blokowania pocisków blasterowych
• Z racji swojej charakterystyki używana głównie przez użytkowników jasnej strony mocy
• Możliwy do wykorzystania w wariancie z podwójnym mieczem świetlnym, wymaga wtedy poznania Niman (50%)
• Cierpi na wyraźny brak skutecznych, ofensywnych manewrów
• Narażony w konfrontacji z użytkownikami: Makashi, Jar’Kai

Tradycyjne ruchy:

• Circle of shelter – taktyka polegająca na bronieniu wybranej strefy i maksymalnej koncentracji na parowaniu cięć, by stworzyć w ten sposób barierę nie do przejścia
• Deflecting Slash – odbicie pocisku przeciwnika, by następnie wykorzystując impet zaatakować go
• Sokan – i techniki umożliwiające wykorzystanie terenu na swoją korzyść

Forma IV: Ataru | Droga Hawk-bat’a / Agresji

Ataru to ofensywna forma szermierki bazująca na akrobacjach i pozostawaniu w ciągłym ruchu, która powstała jako odpowiedź na braki stylu Soresu. Ataru szybko rozpowszechniło się wśród wielu Rycerzy Jedi, którzy zamiast defensywy preferują ofensywne, szybkie działania i ataki bazujące na własnej sprawności fizycznej. Ataru umożliwia także przekroczenie barier wynikających ze wzrostu i mniejszej postury ciała, ponieważ kluczowa dla tego stylu jest szybkość i tempo zadawania kolejnych ciosów z różnych pozycji oraz stale zmieniających się stron, sama siła natomiast pozostaje mniej ważna.

Użytkownik Ataru wykorzystuje swoje ciało, a także moc by przekroczyć bariery naturalne i dzięki mocy wykonywać ekwilibrystyczne akrobacje, które pozwalają niczym błyskawica uderzać na przeciwnika. Szermierz posługujący się tym stylem często wydaje się wręcz fruwać i bez trudu chodzi po ścianach, przeskakuje nad swoim przeciwnikiem, wykonuje liczne salta, czy atakuje z bardzo nietypowych pozycji. Stąd też nauka tego stylu wymaga od każdego stałego pracowania nad swoją kondycją fizyczną i szlifowania umiejętności czysto ruchowych. Klasyczne Ataru polega właśnie na szybkich atakach i ciosach zadawanych z wyskoków, podczas intensywnego wspomagania się mocą i przy ciągłym napieraniu na przeciwnika, który nigdy nie może zaznać spokoju. Jest to też skrajnie ofensywny styl i w zasadzie pozbawiony manewrów czysto defensywnych, główną obroną Ataru jest wyszukiwanie słabości w defensywie wroga i jak najszybsze uderzanie w miejsca, gdzie jest ona najsłabsza. Ataru może być też wykorzystywane w wariancie dwóch ostrzy, lecz tylko przez krótki czas, ponieważ jest to wyjątkowo męcząca i niedopracowana wersja użytkowania dwóch mieczy. Ogółem technika ta opanowana do perfekcji stanowi broń najgroźniejszych szermierzy, jej stosowanie jest jednak często dość ryzykowne, ponieważ posiada kilka istotnych wad. Po pierwsze jest to najbardziej wyczerpująca fizycznie technika i po około kwadransie jej stopień efektywności zaczyna wyraźnie spadać. Po drugie jest to również technika, która męczy jeszcze bardziej w starciu z wieloma przeciwnikami i lepiej spisuje się w walce jeden na jednego. Do tego Ataru jest też raczej niepraktyczne w małych, zamkniętych przestrzeniach, gdzie brak odpowiedniego miejsca na akrobacje i manewry.

Forma ta znajduje szczególny użytek u szermierzy o skromnej posturze, którzy dzięki akrobacjom eliminują wadę swego niskiego wzrostu i są w stanie szybkością nadrabiać braki swego siłowego przygotowania. Obecnie jest to popularna wśród Jedi, a także Sithów forma, która często wykorzystywana jest przez Jedi na zmianę z Soresu. Jednym z najsłynniejszych użytkowników tej formy był Qui-Gon Jinn a także Cay Qel-Droma, Quinlan Vos, czy mistrz Yoda – uznawany za najlepszego szermierza Ataru w historii. Pośród Sithów używali jej m.in Darth Maul, czy Kas’im, który potrafił wykorzystywać Ataru w wariancie przy użyciu dwóch mieczy świetlnych.

• Maksymalny bonus: +33% do Wigoru

Charakterystyka stylu:

• Czerpie z mocy, wymaga dużo treningu i utrzymywania dobrej kondycji fizycznej
• Niezwykle szybka forma, idealna do walki jeden na jednego i przełamywania defensywy
• Niweluje wady wynikające z niewielkiej siły, czy małego wzrostu użytkownika
• Przez najlepszych szermierzy możliwy do wykorzystania przy pomocy dwóch ostrzy
• Może opierać się zarówno na jasnej, jak i ciemnej stronie mocy
• Cierpi na wyraźny brak defensywnych manewrów, szybko wycieńcza fizycznie
• Narażony w konfrontacji z użytkownikami: Soresu, Juyo

Tradycyjne ruchy:

• Hawk-bat Swoop – atak z powietrza, który polega na szybkości, celem jest zadanie ciosu i odskoczenie
• Saber Swarm – strategia atakowania wieloma atakami z różnych pozycji i z powietrza by zalać przeciwnika cięciami
• Falling Leaf – atak mieczem trzymanym oburącz z wyskoku, z powietrza, znad siebie, z góry
• Cho Mok, Cho Sun, Sha Cha, Sai Tok, Mou Kai – i inne szybkie ataki odcinające kończyny

Forma V: Shien/Djem So | Droga Smoka Krayt / Wytrwałości

Forma piąta, dzieląca się na w dwie komplementarne techniki walki, to potężny styl ofensywny opierający się na ofensywie i bazujący na sile użytkownika. Shien, który jest stylem bardziej klasycznym, pozwala bardzo skutecznie odbijać pociski wroga, przede wszystkim z powrotem w niego samego oraz walczyć z większą ilością przeciwników naraz dzięki defensywie płynnie zamienianej w atak i ripostę. Djem So to z kolei uzupełnienie Shien, które skupia się na silnych atakach, które obronę zamieniają w atak, spychając i rozbrajając, bądź uśmiercając wroga szybkimi kombinacjami bardzo silnych i zdecydowanych ciosów, które mają za zadanie wyprowadzenie przeciwnika z równowagi.

Podczas gdy samo Shien niespecjalnie nadaje się do pojedynków a Djem So do walki z wieloma przeciwnikami naraz, połączone w formę piątą techniki te tworzą bardzo silny arsenał, który pod wieloma względami jest uniwersalny. Forma piąta rozwijała się stopniowo i wywodzi się bezpośrednio od Soresu, istnieje od mniej więcej 4000 roku BBY. Shien opracowano w taki sposób by umożliwić łatwiejszą obronę przed wieloma przeciwnikami uzbrojonymi w blastery, która to mogłaby też zadawać przeciwnikom obrażenia. Stąd typowe odbijanie pocisków blasterowych przy użyciu Shien polega na odbijaniu boltów z powrotem do nadawców, celem ich zranienia bądź uśmiercenia. Djem So z kolei jest formą, którą zaprojektowano jako bardziej intuicyjną i łatwiejszą, bardziej siłową alternatywę dla Makashi. Forma piąta posiada więc zarówno dobrą defensywę, jak i ofensywę, może też być z powodzeniem wykorzystywana w walce z blasterami i ostrzami. Atak przy pomocy Djem So opiera się na silnych atakach i ciągłym nacieraniu, a także nie dawaniu przeciwnikowi ani chwili wytchnienia. Djem So/Shien opiera się na pasji i chęci zdominowania przeciwnika – stąd też wielu Jedi uważa, że forma ta jest niebezpiecznie blisko ciemnej strony mocy. Forma piąta jest też formą, która jest najczęściej wybierana przez osoby o dużej posturze i sile fizycznej, gdyż ciosy tej formy wymagają dużej siły mięśni i stosunkowo dużej odporności fizycznej. Praktycznie nie zdarza się żeby forma ta wykorzystywana była przez przedstawicieli mniejszych ras, co ciekawe istnieje też dość często używany wariant tej formy, w którym to miecz trzymany jest odwrotnie, wykorzystywany częściej przez kobiety. Główną słabością Djem So/Shien pozostaje stosunkowa powolność i ociężałość tej formy, która naraża użytkowników Djem So/Shien przede wszystkim w walce z użytkownikami Ataru i Jar’Kai. Bardzo wprawny szermierz posługujący się Soresu także może być w stanie przetrzymać wszystkie ataki i wymęczyć w ten sposób napastnika korzystającego z formy piątej.

Najsłynniejszym użytkownikiem Djem/Shien w historii był bez wątpienia Anakin Skywalker aka Darth Vader, najczystszą wersją tej formy Skywalker posługiwał się w walce z Hrabią Dooku na pokładzie Niewidzialnej Ręki. Djem So/Shien wykorzystywali też chociażby Plo Koon, czy Ahsoka Tano. Spośród użytkowników ciemnej strony formą tą posługiwał się Darth Bane, Revan czy Galen Marek. Forma ta często uznawana jest za domenę przede wszystkim mrocznych Jedi i Sithów, głównie z racji dużej agresywności manewrów i silnej dominacji nad oponentem, a także korzystania z pasji użytkownika. Obecnie cieszy się zdecydowanie większą popularnością pośród Sithów, niż pośród Jedi.

• Maksymalny bonus: +33% do Walki z bliska w czasie ataku

Charakterystyka stylu:

• Wymagająca sporej siły fizycznej, uniwersalna forma ze zrównoważoną ofensywą i defensywą
• Bardzo ofensywnie usposobiona obrona i siłowe ataki podczas konfrontacji na miecze
• Umożliwia szybkie zdominowanie przeciwnika i łatwe odbijanie pocisków z powrotem do nadawcy
• Z racji tego, że czerpie z pasji jest nieco bliższa ciemnej stronie mocy, niż jasnej
• Cierpi z uwagi na powolność manewrów i umiarkowaną mobilność
• Bardzo narażony w konfrontacji z użytkownikami: Soresu, Ataru, Jar’Kai

Tradycyjne ruchy:

• Barrier of Blades – strategia statycznego zbijania pocisków blasterowych w stronę innych przeciwników
• Falling Avalanche – atak opadającej lawiny, polegający na zaatakowaniu przeciwnika z góry trzymanym oburącz mieczem
• Fluid Riposte – szybkie przechodzenie z blokowania do szybkich, potężnych ataków
• Shien Deflection – zbijanie nadlatujących pocisków w biegu, w trakcie zbliżania się do wroga
• Cho Mok, Cho Sun – i inne silne, przełamujące obronę wroga cięcia wymierzone na kończyny

Forma VI: Niman | Droga Rancora / Umiarkowania

Najbardziej zrównoważona ze wszystkich form walki mieczem świetlnym, znana także powszechnie jako „Forma Dyplomatów”, będąca ulubionym stylem Jedi Consularów i negocjatorów Jedi. Niman jest najlepiej zbalansowaną i najbardziej wszechstronną formą szermierki, która nie posiada ani specjalnie wielkich wad, ani specjalnie wielkich zalet. Forma ta powstała najpóźniej ze wszystkich praktykowanych przez Zakon Jedi i jest bardzo częstym wyborem w szeregach Jedi. Niman to podstawowa dla wielu Jedi forma, której główną domeną jest umiarkowanie.

Powstała w okolicach Wielkiej Wojny Sith forma szósta jest kombinacją Shii-Cho, Makashi oraz Soresu, z drobną przewagą tej ostatniej formy. Niman jest formą, która stanowi uniwersalny arsenał Rycerza Jedi, jej filozofia to umiarkowanie, a jej ofensywa ucieka od korzystania z pasji, emocji i akrobacji tak, jak czynią to Ataru i Djem So/Shien. Niman polega przede wszystkim na zatrzymywaniu pocisków, a jeżeli użytkownik tej formy zmuszony jest do walki w pojedynku, wtedy broni się prostopadłymi bądź prostymi ciosami lekko skierowanymi ku przeciwnikowi. Jest to forma powstała z połączenia ruchów pozostałych form, będąca swoistą zbalansowaną mieszaniną innych form, jej głównym założeniem jest natomiast rozbrojenie i unieszkodliwie przeciwnika. Forma ta jest bardzo uniwersalna, przez wieki to jej przede wszystkim uczono wszystkich z Jedi, ponieważ techniki tej łatwo jest się nauczyć i jest ona wystarczająca przy większości niewymagających specjalnego wyszkolenia sytuacji. Jedi, którzy nie przepadają za szermierką i nie zajmują się nią także zazwyczaj sięgają właśnie po Niman, by nie musieć studiować większej liczby form tylko posługiwać się jedną, wszechstronną. Podstawową zaletą Niman jest fakt, że forma ta nie posiada ani wyraźnych słabości, ani też wielkich korzyści, a jej skuteczność zależy w dużej mierze od intuicji i poziomu doświadczenia danego użytkownika, jest to też forma niewymagająca pod względem fizycznym i siłowym. Niman posiada też wiele ruchów dążących do rozbrojenia przeciwnika przy pomocy kopniaków oraz wspomagających formę technik mocy, które kompensować mają średnią ofensywę tego stylu. Forma ta stanowi jednak słabą barierę przeciwko innym szermierzom, szczególnie tym znającym Makashi, Djem So/Shien oraz Ataru, sprawdza się natomiast we wszystkich typowych sytuacjach, w jakich znaleźć może się Rycerz Jedi. Niman jest też dość niepraktyczne podczas dużych walk i bitew, ponieważ nie oferuje ani szczególnej mobilności, ani nie jest też stricte defensywnym stylem – wystarczy wspomnieć, że wszyscy Jedi, którzy wykorzystywali Niman w trakcie bitwy o Geonosis zginęli.

Obecnie jest to najpopularniejsza forma szermierki praktykowana przez członków Zakonu Jedi, która obok Soresu jest czymś w rodzaju symbolu Zakonu. Sithowie stronią zaś od Niman uważając tę formę za zbyt odciętą od emocji i pasji, zdarza się jednak, że zapoznają się z nią by używać jej w wariancie dwóch ostrzy lub podwójnego miecza świetlnego. Niman bowiem powszechnie uznawane jest za formę wyjściową do nauki walki dwoma mieczami świetlnymi lub podwójnym, stąd w wariancie dwóch ostrzy lub podwójnego miecza używali jej np.: Exar Kun oraz Kavar, czy Sora Bulq. W wariancie jednego ostrza formą tą posługiwał się m.in Cin Drallig, czy Vrook Lamar, oraz (jako jeden z nielicznych Sithów) Darth Krayt.

• Maksymalny bonus: +20% do Walki z bliska

Charakterystyka stylu:

• Łatwy, prosty do nauki i wszechstronny styl, który daje duże możliwości
• Zawiera skuteczne manewry umożliwiające łatwe rozbrojenie przeciwnika wyposażonego w blaster
• Jest bardzo zrównoważony i nie posiada szczególnych wad, ani zalet
• Możliwy do wykorzystania w wariancie podwójnego miecza świetlnego
• Jest formą wyjściową do późniejszej nauki Jar’Kai
• Czerpie z jasnej strony, z drobnymi wyjątkami praktycznie niestosowany przez Sithów
• Niezbyt odpowiedni do pojedynków na miecze świetlne, narażony podczas dużych konfrontacji
• Bardzo narażony w konfrontacji z użytkownikami: Makashi, Ataru, Djem So/Shien, Juyo

Tradycyjne ruchy:

• Draw Closer – atak polegający na użyciu przyciągania mocy by nadziać przeciwnika na cięcie miecza
• Pushing Slash – atak polegający na zadaniu cięcia i jednoczesnym odepchnięciu przeciwnika

Forma VII: Juyo | Droga Vornsrka / Okrucieństwa

Juyo to oparta na agresji, emocjach i ofensywie forma prawdopodobnie pochodząca od Sithów i nazywana przez nich często „Stylem Sith”. Typowe Juyo polega na silnych i nieco chaotycznych, intuicyjnych i potężnych sekwencjach, które dążą do pokonania przeciwnika poprzez jak najszybsze i najpotężniejsze, celne ciosy, które są nieprzewidywalne. Użytkownik Juyo zawsze zmierza do rozstrzygnięcia walki w przeciągu kilku bądź kilkunastu sekund, nigdy też nie dąży do rozbrojenia przeciwnika, lecz pragnie go zabić. Juyo czerpie siłę wprost z ciemnej strony.

Nie jest do końca wiadome gdzie i kiedy powstała ta forma, wiadomo jednak, że w Galaktyce na szerszą skalę pojawiła się dopiero około roku 4000 BBY i jej pierwszymi użytkownikami byli użytkownicy ciemnej strony mocy. Praktycznie każdy użytkownik jasnej strony mocy, który usiłował opanować Juyo przeszedł później na ciemną, tak więc Zakon Jedi oficjalnie zakazał wszystkim Jedi trenowania, uczenia się, czy nawet poznawania tego stylu. Juyo wymaga korzystania podczas walki z emocji, głównie tych przywołujących u większości ciemną stronę mocy. Jest też najtrudniejszą do opanowania i najbardziej elitarną z form walki, szybko przynoszącą użytkownikowi oczekiwaną moc i siłę, pozwalającą „patroszyć” przeciwnika w mgnieniu oka. Juyo wymaga od użytkownika jednocześnie siły fizycznej i biegłości w ciemnej stronie mocy, a także pasji. Nie polega jednak tak bardzo jak Djem So/Shien na potężnych ciosach, a zamiast tego skupia się na celnych pchnięciach, których jedynym celem jest spenetrowanie defensywy i szybkie uśmiercenie przeciwnika.Ataki przy pomocy Juyo to kilkusekundowe i kilkunastosekundowe zrywy czynione przy zasyście akrobacji i zasialane czystą furią energią ciemnej strony mocy. Juyo sięga wprost do ciemności, z tego też względu dłuższe używanie tej techniki grozi nie tylko zużyciem samego ciała, ale także i zmianami w psychice, która mocno i bezpowrotnei może obsunąć się w ciemność. Styl ten nie posiada w zasadzie żadnej wyraźnej słabości, ponieważ z natury jest tak silny, jak silny jest jego użytkownik, a do tego każda wersja Juyo jest dalece indywidualna i osobista. Juyo ma jednak wyraźne braki defensywne – nie służy bowiem do obrony. Poza tym nie nadaje się do długiej walki, a także, ponieważ samo czerpie z mocy jest narażone w konfrontacji z innymi i silniejszymi technikami mocy. Juyo z równym powodzeniem używać można też w wariancie podwójnego miecza świetlnego, a nawet (lecz raczej okresowo) w wariancie dwóch ostrzy.

Sekret tej formy znało niewielu użytkowników mocy i szermierzy, zazwyczaj jest to forma w którą wtajemnicza się dopiero mistrzów sztuk Sith. Jednymi z najbardziej znanych mistrzów Juyo byli Darth Bane czy Kas’im. Najpotężniejszym użytkownikiem tej formy był najprawdopodobniej Darth Sidious, który przy jej pomocy był w stanie w kilka dosłownie sekund zabić trzech mistrzów Jedi. Forma ta ma także odpowiednik w szermierce przy użyciu podwójnego miecza świetlnego, taką właśnie techniką posługiwał się swego czasu Darth Maul, w wariancie podwójnego ostrza Juyo jest jeszcze szybsze i bardziej zabójcze w walce z licznymi przeciwnikami. Obecnie forma ta stanowi domenę wyłącznie Sithów i ich Zakonu.

• Maksymalny bonus: +33% do Walki z bliska w czasie ataku

Charakterystyka stylu:

• Wyjątkowo trudna i wymagająca forma, która czerpie prosto z ciemności
• Posiada najpotężniejszą ofensywę i najszybsze, błyskawiczne ataki
• Równie skuteczny w wariancie przy użyciu podwójnego miecza świetlnego i dwóch ostrzy
• Wymaga pełnego oddania się emocjom i pasji
• Wymaga od użytkownika pełnego oddania ciemnej stronie mocy, zakazany przez Jedi
• Niezbyt odpowiedni do długich konfrontacji, których nie da się szybko rozstrzygnąć
• Narażony w konfrontacji z użytkownikami: Soresu, Juyo

Tradycyjne ruchy:

• Assurance Strike – cięcie, które ma słabą moc, ale poprzez precyzję/zaskoczenie użytkownik ma prawie pewność penetracji defensywy wroga
• Vornskr’s Ferocity – atakowanie serią jak najsilniejszych cięć w celu wybicia broni/przełamania defensywy wroga/przerażenia go
• Swift Flank – szybki atak na przeciwnika z wyskoku i z zaskoczenia, który wybić ma z rytmu wroga
• Cho Mok, Cho Sun, Sha Cha, Sai Tok, Mou Kai – i inne bezpośrednio uśmiercające ciosy

Jar’Kai

Jar’Kai to nowoczesna i bardzo szybka forma, która jest przeznaczona wyłącznie do walki przy użyciu dwóch mieczy świetlnych. Polega na jednoczesnym korzystaniu z dwóch mieczy świetlnych – z reguły jeden z nich służy wówczas w charakterze głównej broni, a drugi w charakterze ostrza wspomagającego w blokach i atakach polegających na dodatkowych pchnięciach. Niektórzy użytkownicy tej formy znani są jednak z tego, że atakują dwoma ostrzami naraz. Jest to forma, która jest główną formą szermierzy korzystających z dwóch mieczy świetlnych.

Jar’Kai historycznie wywodzi się od Niman, choć zasadniczo może być stosowana jako dodatek do każdej z form fechtunku miecza świetlnego. Wynaleziona poza Zakonem Jedi (przez słynnych mieczników Yovshin) jest techniką dość trudną do opanowania i potencjalnie niebezpieczną nawet dla samego użytkownika. Stąd też zanim przystąpi się do nauki Jar’Kai zazwyczaj wpierw poznaje się formę Niman lub inną, która umożliwia lepsze wdrożenie się w szermierkę przy użyciu dwóch ostrzy. Jar’Kai istnieje w kilku wariantach, w podstawowym drugiego ostrza używa się najczęściej głównie do defensywy, podczas gdy pierwszym mieczem nigdy nie przerywa się ataków. W drugim wariancie oba ostrza używane są jednocześnie zarówno w defensywie, jak i podczas ataków. Jar’Kai daje też możliwość bardzo skutecznego odbijania pocisków laserowych, a także umożliwia dość dobrą defensywę w czasie starć z większą liczbą wrogów. Z reguły jednak Jar’Kai jest formą bardziej ofensywną i dwa miecze używane są właśnie po to by dać przewagę związaną z zadawaniem ogromnej liczby ciosów. Często zdarza się też, że użytkownik Jar’Kai posługuje się zwykłym mieczem świetlnym oraz mieczem typu Shoto jednocześnie. Krótsze ostrze (Shoto) służy mu wówczas zazwyczaj za ostrze przeznaczone do defensywy (co zmniejsza ryzyko zrobienia sobie krzywdy), czasami też różne długości mieczy używa się po prostu w celu zaskoczenia przeciwnika. Warto zwrócić uwagę, że Jar’Kai różni się w zależności od tego z jakiej formy się wywodzi. Ataru połączone z tą formą polega głównie na huraganowych, akrobatycznych atakach, kolejno uderzaniu w przeciwnika ostrzami obu mieczy, Soresu na defensywie, przede wszystkim z pomocą skrzyżowanych obu ostrzy, a Djem So/Shien na siłowych manewrach. Niman jako forma-matka jest zaś najbardziej zbalansowane przy korzystaniu z Jar’Kai. Podstawową wadą tego stylu pozostaje jego brak odporności w starciu z siłowymi stylami walki, które łatwo mogą wytrącić miecz z ręki użytkownika Jar’Kai. Główną zaletą tej formy pozostaje szybkość zadawanych cięć i niezwykła skuteczność w walce z większą liczbą przeciwników.

Luke Skywalker, Sora Bulq, Kas’im czy Asajj Ventress byli jednymi z wielu użytkowników tej techniki. Forma ta może być używana przy wykorzystaniu dwóch mieczy świetlnych, a także przy użyciu jednego miecza świetlnego oraz jednego miecza Shoto, czy mieczy stylu Tonfa. W obecnej epoce Jar’Kai pozostaje dość rzadko wykorzystywane, choć wraz z wojną przybyło Jedi oraz Sithów sięgających do tej techniki. Często też elementów Jar’Kai uczą się mistrzowie szermierki, którzy po dwa miecze świetlne sięgają tylko w określonych, rzadkich sytuacjach, kiedy akurat tworzy to im przewagę.

• Maksymalny bonus: +25% do Walki z bliska

Charakterystyka stylu:

• Wymaga opanowania formy Niman (50%)
• Wyjątkowo szybki i najlepszy styl do walki przy użyciu dwóch mieczy świetlnych
• Pozwala atakować z największą szybkością i łączyć różnorodne formy szermierki
• Nie wymaga dużej siły fizycznej i bazuje na szybkości oraz refleksie użytkownika
• Jest neutralny i może być wykorzystywany zarówno przez Jedi, jak i Sithów
• Daje przewagę podczas walki z wieloma przeciwnikami naraz, zwłaszcza w ciasnych miejscach
• Umożliwia najskuteczniejsze odbijanie licznych pocisków blasterowych
• Lekki chwyt broni naraża na wytrącenie jej z dłoni użytkownika
• Narażony w konfrontacji z użytkownikami: Djem So/Shien, Juyo

Tradycyjne ruchy:

• Twin Strike – atak z zaskoczenia dwoma ostrzami naraz w celu dezorientacji i przełamania gardy wroga
• Rising Whirlwind – tworzenie tornada mieczy świetlnych poprzez bardzo szybkie obroty i atakowanie ostrzami

Techniki Nieortodoksyjne

Techniki te nie są formami, lecz sposobami wykorzystywania miecza świetlnego, które istnieją fabularnie. Nie dają bonusów, ale można szkolić się w nich i stosować podczas walki, kiedy jest to możliwe.

Forma 0

Forma 0 w zasadzie nie jest formą walki w dosłownym znaczeniu. Polega ona na tym by Jedi jak najmniej używał miecza świetlnego, używał natomiast negocjacji i mocy takich jak perswazja mocy, zamiast brutalnej walki na miecze i szermierki z wrogiem. Propagatorem tej „Formy” był mistrz Yoda, który rzadko kiedy wyjmował swój miecz świetlny i często rozwiązywał konflikty tylko i wyłącznie przy pomocy swoich słów. Co ważne w Formie 0 chodzi też i o to żeby przeciwnik miał świadomość tego, że miecz świetlny może zostać użyty i to stanowić dla niego może czynnik odstraszający. W 40 roku ABY, Luke Skywalker pokonał swojego syna w walce, nie włączając miecza świetlnego przez cały sparring (unikał jego ciosów).

Dun Möch

Także nie jest to właściwie forma walki a jedynie postawa. W Dun Möch przeciwnik śmieje się z wroga, wytyka jego słabości i na głos krytykuje go podczas walki, używa mocy i innych środków po to by zasiać ziarno zwątpienia w przeciwniku i nawet jeżeli jest słabszy od niego pokonać go (np. Darth Sidious podczas walki z Yodą). Istnieje także odwrócona wersja Dun Möch dla użytkowników jasnej strony mocy, polega ona na proszeniu, okazywaniu emocji i smutku podczas walki z daną osobą. Jest to nie wyśmiewanie się, lecz wyrażanie smutku z uwagi na to, że w ogóle doszło do konfliktu. I tak dzięki skutecznemu odwróconemu Dun Möch wykorzystanemu przez np. dawnego mistrza, upadły Jedi może nawrócić się na jasną stronę zrozumiawszy dzięki temu swój błąd.

Sokan

Sokan to niekoniecznie forma walki dotycząca mieczy świetlnych, a raczej taktyka nakazująca poszukiwanie przewagi wynikającej z lepszego położenia i ukształtowania terenu. Klasycznym przypadkiem wykorzystania manewru Sokan był pojedynek między Obi-Wanem Kenobim a Anakinem Skywalkerem na Mustafar, kiedy Obi-Wan znalazł się na brzegu rzeki lawy i zyskał znaczącą przewagę nad Skywalkerem. Sokan zakłada, że prawdziwe zwycięstwo osiągnąć można przez sam odpowiedni wybór miejsca do walki, który pozwoli w pełni wykorzystać swoje atuty. Technika Sokan zazwyczaj wykorzystywana jest przez użytkowników i mistrzów defensywnych form szermierki, zwłaszcza przez użytkowników formy Soresu.

Tràkata

Technika, która zakłada wyłączanie i włączanie miecza świetlnego tak, aby wprowadzić przeciwnika w błąd i zmylić go w trakcie walki. Podstawowym manewrem Tràkata jest wyłączenie miecza świetlnego w trakcie siłowania się, by uwolnić się ze zwarcia i następnie włączenie go sekundę później z innej pozycji, co powoduje uśmiercenie zaskoczonego tym przeciwnika. Elementy tej techniki często wykorzystują też użytkownicy Jar’Kai, którzy włączaniem i wyłączaniem swych ostrzy wprowadzają dodatkowy element zaskoczenia i często w ten sposób właśnie wyprowadzają swych przeciwników z równowagi. Wielu z szermierzy uważa jednak praktyki tego typu za nieczyste i nie stosuje ich, co nie zmienia faktu, że czasem tego rodzaju podstęp może dać znaczną przewagę w krytycznym momencie pojedynku.

Mounted lightsaber combat

To specyficzna technika walki przy użyciu miecza świetlnego w trakcie korzystania z wierzchowca lub pojazdu takiego jak np. skuter, czy swoop. Wielu Jedi i Sithów szkoli się w tej technice żeby z powodzeniem używać miecza świetlnego np. podczas walki przy użyciu różnorodnych rumaków, czy pojazdów na polu bitwy. Niezbyt duża mobilność i specyfika walki na siedząco powoduje natomiast, że technika ta różni się nieco od klasycznych form szermierki i głównym jej celem jest połączenie pilotażu/zdolności jeździeckich z umiejętnościami szermierczymi w taki sposób, by łatwo i szybko dosięgnąć wroga, pozostając jednocześnie poza jego zasięgiem.

Nazwy manewrów

Sun djem – Atak mieczem świetlnym polegający na zniszczeniu = przecięciu broni przeciwnika

Shiim – Atak końcówką miecza świetlnego mający na celu zadać drobną ranę/oślepić

Cho mai – Atak, który ma na celu obcięcie przeciwnikowi dłoni, w której trzyma on broń

Cho sun – Atak, który ma na celu obcięcie przeciwnikowi całej ręki, w której trzyma on broń

Cho mok – Atak polegający na odcięciu dowolnej ręki/nogi przeciwnika

Shiak -Przebicie przeciwnika na wylot pchnięciem miecza świetlnego

Sai cha – Odcięcie przeciwnikowi głowy

Sai tok – Przecięcie przeciwnika na pół

Mou kei – Trudny manewr, który polega na odcięciu kilku kończyn przeciwnika naraz (patrz: pojedynek na Mustafar)